เหตุการณ์เป็นยังไงบ้าง รู้สึกอย่างไรบ้างครับ?
ของผมไม่ใช่ประสบการณ์เฉียดตายแต่เป็นประสบการณ์ที่ระลึกได้ถึงความตายได้ใกล้เคียงที่สุด
ปลายเดือนที่แล้วผมได้มีโอกาสผ่าตัดผนังกั้นจมูกคดให้ตรงเพื่อที่ว่าจะได้หายใจสะดวก ซึ่งตอนผ่าตัดนั้น แพทย์จะใช้ยาชา ไม่ใส่ยาสลบให้
สิ่งที่ทำให้ระลึกได้ใกล้เคียงความตายที่สุดคือ หลังจากที่เข้าไปที่ห้องผ่าตัดแล้ว คุณหมอให้นอนเตียงแล้วเทยาชาลงไปที่รูจมูกทั้งสองข้างก่อนแล้วค่อยฉีดยาชาที่จมูกอีกที แล้วน้ำยาชาไหลผ่านรูจมูกลงไปที่คอ เหมือนเวลาเราขากเสลดน้ำมูก (เป็นเรื่องปกติ คุณหมอก็ได้บอกก่อนเทแล้วว่าจะเจอแบบนี้นะมให้เริ่มหายใจทางปากนะ)
ปรากฎว่ารูจมูกลงไปถึงคอก็ชาไม่รู้สึก แน่นอนเพราะใส่ยาชา ผมก็เริ่มหายใจทางปาก แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเฮ้ย เรายังหายใจทางปากได้อยู่หรือเปล่า เพราะตรงช่องคอมันชา แข็ง ผมไม่รู้แล้วว่าผมยังบังคับให้หายใจทางป่กได้อยู่หรือเปล่า นี่ลมออกปากแล้วหรือยัง? (จริงๆลมมันก็ออกแหละ ไม่งั้นผมตายไปละ) ปากผมเริ่มพะงาบๆ ทีนี้ผมก็ฟุ้งไปว่า เฮ้ยนี่ เวลาเราจะตายจริงๆจะเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ คือ เฮ้ย เรายังไม่พร้อมเรายังอยากหายใจอยู่แต่ร่างกายมันไม่ให้เราหายใจแล้วนะ (มันต่างจากตอนทำสมาธิแล้วลมหายใจละเอียดจนเราคิดว่าไม่หายใจ อย่างนั้นเรายังเฮือกมาหายใจหยาบๆได้ แต่นี่ ร่างกายไม่เอาด้วย)
พอจิตไปคิดเรื่องนั้น ปรากฎว่าผมควบคุมร่างกายท่อนล่างไม่ได้เลยครับ สั่นแบบคนหนาวแบบเอาไม่อยู่ จนผู้ช่วยคุณหมอต้องเอาผ้าห่มมาให้หลายๆชั้น จนหายสั่นไปได้ เท่าที่ผมรู้สึกคือ ไม่น่าจะเป็นเพราะหนาว แต่เป็นเพราะกลัวตายมากกว่า (เล่ามาก็อายเหมือนกันนะครับ แฮะๆ ปกติบอกว่าพร้อมตายเสมอๆ พอเจอจริงๆนี่ไปไม่เป็นเลยครับ)
ผลการผ่าตัดก็ดี คุณหมอและทีมงานดีมากๆครับ ตอนนี้อยู่ระหว่างรอให้แผลผ่าตัดหายสนิท แต่ก็ทำกิจกรรมได้ตามปกติทั่วไป
ในห้องนี้มีใครเคยเจอประสบการณ์เฉียดตายบ้างครับ?
ของผมไม่ใช่ประสบการณ์เฉียดตายแต่เป็นประสบการณ์ที่ระลึกได้ถึงความตายได้ใกล้เคียงที่สุด
ปลายเดือนที่แล้วผมได้มีโอกาสผ่าตัดผนังกั้นจมูกคดให้ตรงเพื่อที่ว่าจะได้หายใจสะดวก ซึ่งตอนผ่าตัดนั้น แพทย์จะใช้ยาชา ไม่ใส่ยาสลบให้
สิ่งที่ทำให้ระลึกได้ใกล้เคียงความตายที่สุดคือ หลังจากที่เข้าไปที่ห้องผ่าตัดแล้ว คุณหมอให้นอนเตียงแล้วเทยาชาลงไปที่รูจมูกทั้งสองข้างก่อนแล้วค่อยฉีดยาชาที่จมูกอีกที แล้วน้ำยาชาไหลผ่านรูจมูกลงไปที่คอ เหมือนเวลาเราขากเสลดน้ำมูก (เป็นเรื่องปกติ คุณหมอก็ได้บอกก่อนเทแล้วว่าจะเจอแบบนี้นะมให้เริ่มหายใจทางปากนะ)
ปรากฎว่ารูจมูกลงไปถึงคอก็ชาไม่รู้สึก แน่นอนเพราะใส่ยาชา ผมก็เริ่มหายใจทางปาก แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเฮ้ย เรายังหายใจทางปากได้อยู่หรือเปล่า เพราะตรงช่องคอมันชา แข็ง ผมไม่รู้แล้วว่าผมยังบังคับให้หายใจทางป่กได้อยู่หรือเปล่า นี่ลมออกปากแล้วหรือยัง? (จริงๆลมมันก็ออกแหละ ไม่งั้นผมตายไปละ) ปากผมเริ่มพะงาบๆ ทีนี้ผมก็ฟุ้งไปว่า เฮ้ยนี่ เวลาเราจะตายจริงๆจะเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ คือ เฮ้ย เรายังไม่พร้อมเรายังอยากหายใจอยู่แต่ร่างกายมันไม่ให้เราหายใจแล้วนะ (มันต่างจากตอนทำสมาธิแล้วลมหายใจละเอียดจนเราคิดว่าไม่หายใจ อย่างนั้นเรายังเฮือกมาหายใจหยาบๆได้ แต่นี่ ร่างกายไม่เอาด้วย)
พอจิตไปคิดเรื่องนั้น ปรากฎว่าผมควบคุมร่างกายท่อนล่างไม่ได้เลยครับ สั่นแบบคนหนาวแบบเอาไม่อยู่ จนผู้ช่วยคุณหมอต้องเอาผ้าห่มมาให้หลายๆชั้น จนหายสั่นไปได้ เท่าที่ผมรู้สึกคือ ไม่น่าจะเป็นเพราะหนาว แต่เป็นเพราะกลัวตายมากกว่า (เล่ามาก็อายเหมือนกันนะครับ แฮะๆ ปกติบอกว่าพร้อมตายเสมอๆ พอเจอจริงๆนี่ไปไม่เป็นเลยครับ)
ผลการผ่าตัดก็ดี คุณหมอและทีมงานดีมากๆครับ ตอนนี้อยู่ระหว่างรอให้แผลผ่าตัดหายสนิท แต่ก็ทำกิจกรรมได้ตามปกติทั่วไป